De uitdaging uit de comfort zone stappen
Vorige week schreef ik: Het scheelt wanneer ik geen herstelwerkzaamheden hoef te doen. Dat kost toch energie en tijd. Waardoor de creatieve ideeën niet in mij opkomen.
Drukke locaties ga ik ook het liefst uit de weg.
Door overprikkeling raak ik vermoeid. Omdat ik mij wil blijven concentreren, dat eigenlijk al niet meer wil op dat moment, raak ik geïrriteerd en ontstaat stress. Ik wil op dat moment nog steeds doorgaan met waar ik mee bezig ben. Gevolg vaak dat het nergens op lijkt.
Gisteren durfde ik de uitdaging aan.
Als eerste toch maar even een veilige omgeving opgezocht. Het Bosk op het Zaailand. Ik had onderweg een stokbrood meergranen met Carpaccio gehaald bij Bakker Bart. Een rustig plekje gezocht tussen de bomen, waar ik het stokbrood kon nuttigen.
Ik werd afgeleid door het water van de fonteintjes ergens tussen de bomen. Ik vergat even, dat ik voor mezelf het doel had om uit de comfort zone te stappen. Toch nog even uitstellen.
Ik plaatste een paar muzikantjes bij de fonteintjes. Ik hielde straal water in de gaten, want het water ging om de minuut van 30 cm naar 1,50 m de lucht in. Het ging twee keer prima, tot de derde keer ik overmoedig werd. Resultaat de lens nat. Ik had 5 foto’s dat was prima. Terwijl ik bezig was bleef een mevrouw staan. Ze vertelde dat ze het project al lang volgt en het leuk vindt. Ze maakte een aantal actiefoto’s dat ik de miniaturen fotografeerde.
Het was tijd om de drukte op te zoeken. Ik voelde toch wel een beetje spanning. Terwijl ik over de Nieuwestad liep, richting de Kleine Kerkstraat schoot mij te binnen dat op de hoek van de Kleine Kerkstraat- Heer Ivostraatje – Oldehoofsterkerkhof een grote zwerfkei ligt. Ik liep door de Kleine Kerkstraat, het was gezellig druk.
Aangekomen bij de zwerfkei nog geen idee wat voor tafereel ik tijdelijk wilde plaatsen.
Ik ben op de zwerfkei gaan zitten en keek de straat in. Ik zag heel veel mensen voorbijlopen. Mooi om te zien hoeveel verschillende mensen er zijn. Na een kwartier dacht ik, dit gaat lukken.
Tasje met miniaturen uit de rugzak gehaald. Uit iedere doosje een aantal poppetjes gepakt.
Op de zwerfkei gezet.
Er bleven mensen staan en keken naar wat ik aan het doen was. Mensen herkenden mij en zeiden dat ze de route hadden gewandeld. Andere vroegen of het tafereel ook wordt opgenomen in de route. Helaas is het boven op de zwerfkei niet geschikt voor een vast tafereel. Mensen gaan erop zitten om uit te rusten. Het is voor de miniaturen niet fijn, dat er ineens een schaduw over hen heen komt. Het daarna donker wordt. Voor de persoon die gaat zitten voelt het ook niet fijn om meerdere schreeuwende miniaturen in de billen te hebben.
Het was tijd om foto’s te maken. Het was drukker geworden en ik merkte dat mijn concentratie minder werd. De camera in de rugzak gedaan. De thuis gesmeerde broodjes gepakt en in alle rust opgegeten. Mensen, jong en oud liepen langs en bekeken het tafereel van dichtbij. Lieten mij mijn broodjes opeten 😊
Het was tijd om de foto’s te bekijken. Vaak zie ik op de foto’s, dat er iets veranderd moet worden. Na het zien, de poppetjes anders neergezet. Opnieuw foto’s gemaakt. Het tafereel stond er prima op.
Gelukkig, want ik had geen zin meer. Ik voelde dat het klaar was voor vandaag.
Ik ben ontzettend blij dat ik de uitdaging heb volbracht. De vermoeidheid was er al even, maar ik wilde niet opgeven. Soms moet je over de grens heen om te kijken wat het gevolg is. De komende weken ben ik weer te vinden in de afgelegen rustig locaties. 🙂
Het was een leuke ervaring om tussen de mensen mijn Miniature People tentoon te stellen en erover te vertellen. Ze mij bezig zien hoe ik het opbouw.
Heel veel mensen gesproken. Henk kwam langs de stadswandeling. Nederlandse, Duitse, Belgische, Spaanse en Engelse toeristen bleven staan en keken met bewondering naar de kleine poppetjes. Gelukkig spreek ik een beetje Engels. Zodat ik ze over de Miniature People Leeuwarden kon vertellen en dat ze te vinden zijn op 66 locaties in de binnenstad van Leeuwarden. Als laatste waar de routekaarten verkrijgbaar zijn.
Leuk om de enthousiaste reacties te horen. Mensen die zeggen, dat ik moet blijven doorgaan omdat het zoveel mensen plezier bezorgd. Dan stel ik ze gerust. Ik ben nog lang niet van plan om te stoppen met de Miniature People Leeuwarden.
Toen ik eenmaal thuis was, merkte ik dat ik over de grens was gegaan. Ik vergelijk mijn hersenen vaak met een weg waar je 80 mag rijden, maar niemand zich aan de snelheid houdt en er met 120 of sneller overheen rijdt.
Op tijd gaan slapen. Vandaag ter ontspanning gewandeld en een rustige training bij de sportschool. Alles in een slakkentempo.
Vanavond weer op tijd slapen en morgen weer fris op.
Iedereen die ik gesproken heb, bedankt voor een leuke middag op een drukke locatie. 🙂
