Afgelopen week
Vorige week zaterdag had ik net één van de losgeraakte straatvegers weer vastgeplakt. Toen ik een achter mij een vrouwenstem hoorde. Een moeder met haar 2 dochters. De moeder wees de jongste op het tafereel van de straatvegers. Het meisje keek vol verbazing naar de poppetjes.
De moeder zei tegen haar en de meneer die voor je staat zet alle poppetjes neer. Toen ik zei, dat er nog meer poppetjes in de steeg verstopt stonden, ging zij direct op zoek. Bij ieder tafereel riep zij. Mama, ik heb er weer één gevonden.
Ze zag ook dat het poppetjes met de houweel kapot was gegaan. Het houweel ontbrak. Die lag verderop met de armen er nog aan vast. Ik vertelde, dat er vaker poppetjes kapot gingen of werden meegenomen. Ik heb een ander mannetje met een houweel meegenomen. Wel moest ik nog de rest van het kapotte mannetje van de muur halen. Ze hielp mee om het poppetje van de muur te trekken, maar door de lijm zat deze stevig vast.
Gelukkig lukte het om het poppetje los te krijgen. Ik gaf het aan haar.
Toen ik het doosje pakte met de poppetjes, dacht ik een kapot poppetje is niet zo leuk.
Ik liet haar het doosje met de 4 poppetjes zien en zei tegen haar: Je mag er eentje uitzoeken. Ze pakte een poppetje en liet het trots aan haar moeder zien. Ze zei, als papa nu maar niet denkt, dat ik het poppetje zomaar heb meegenomen! We moesten allemaal lachen.
Gisteren was de bedoeling om een aantal taferelen te herstellen. Ik had op Buienradar gekeken. Er was geen bui te zien. Toen ik onderweg was naar de binnenstad voelde ik een aantal druppels. Het begin steeds harder te regenen. Ik ben naar Ut Streekie gefietst. Daarbinnen gewacht tot het zou stoppen met regenen. Buienradar gaf aan dat de bui tot 13:15 uur zou duren, dus niet. Om half 2 op de fietst gestapt en door de verfrissende regenbui gefietst.
Vandaag op herkansing.
De man met de drilboor had afgelopen week last van de warmte en had een aantal dagen verlof opgenomen. Sinds vanmiddag is hij weer aan het werk. Op de camping waren het kind en de vader erbij gaan liggen. De man had nog één half been. Geprobeerd te repareren, maar was niet meer te herstellen. Gelukkig had ik nog eenzelfde vader in een doosje 😊
Nummer 3 op de routekaart was een mevrouw verdwenen. De andere mevrouw zat nog netjes op het bankje. Een andere mevrouw geplaatst. Alles weer compleet denk je dan.
Ben een half uur thuis. Ontvang ik een e-mail. Er mist een tafereel op de Nieuwestad. Ik dacht dat is degene die ik een uur geleden heb hersteld. Een half uur later een bericht via Messenger.
” Die bij het gemeentehuis mist, maar wist je al, denk ik?”
Dus toch. Een uur nadat ik het tafereel had hersteld, blijkt nu het complete tafereel te zijn verdwenen. Ik hoop dat iemand het een leuk plekje in zijn of haar huis geeft.
Ik heb vandaag weer genoten van de mensen, die met de routekaart liepen en met een glimlach aan het zoeken waren. Ik ben met mensen op de foto gegaan.
Iedereen bedankt voor het wandelen van de route en de leuke gesprekken.
De komende weken ga ik op pad om nieuwe taferelen te plaatsen en er staan een aantal interviews op de planning.
Heb er heel veel zin in.
