Weekend
Het was een ontzettend leuk weekend.
Gisteren een onthulling van een miniatuurbeeldje. Heleen nam afscheid bij de gemeente Leeuwarden en haar collega wilde haar verrassen. Verzoek of ik een poppetjes wilde maken, die op Heleen lijkt. Heleen is de voorzitter van de Stichting Miniature People. Dan is erg leuk om op het verzoek in te gaan.
Toen we de onthulling deden was ze sprakeloos. De miniatuur Heleen kijkt uit op de ex werkplek: het stadhuis. Na de onthulling zijn we bij Bar Bistro DuCo Leeuwarden koffie/thee en een gebakje gaan eten. Het was een zeer geslaagde ochtend.
Vanmorgen moest ik naar de binnenstad voor nootjes en kaas. Voor de zekerheid de rugzak met miniaturen meegenomen, want je weet maar nooit. Toen ik de nootjes en kaas had gehaald, doorgereden naar de Blokhuispoort. Ik wist dat van het tafereel met de snowboarders en skiërs een aantal poppetjes in het ravijn waren gekukeld. Gelukkig markeerden ze niks. Maar ik kon ze niet meer op hun plank of ski’s plaatsen. Heb 3 nieuwe poppetjes geplaatst. De andere heb ik meegenomen en liggen nu op te warmen.
Een paar weken geleden, was mij opgevallen aan de buitenkant van de Blokhuispoort, Keizergracht veel heuveltjes mos liggen. Gestopt vanmorgen. In de miniatuurdoos gekeken welk poppetje er tijdelijk kan staan. Een schilder een paneel.
Terwijl ik bezig was liepen er af en toe mensen glimlachend langs.
Ik wilde net weggaan, toen er 2 mensen bij mij stopten. Was jij net foto’s aan het maken van de poppetjes? Ik zeg; ja, dat klopt. We reden zonet langs en zagen jou bezig. We hebben snel de auto hier verderop geparkeerd, want we wilden gaan kijken wat voor tafereel je aan het maken was. Mogen we een foto maken waar jij samen met het tafereel op staat. Dat mag altijd. Het tafereel weer geplaatst. De meneer maakte de foto. We hebben daarna ongeveer een erg leuk gesprek gehad. Er kwamen meer mensen bij staan, die naar het tafereel staarden.
Ze gingen verder op pad om een stuk van de route te wandelen. Voor mij was het tijd om naar huis te gaan.
Tot een anderhalve maand geleden, ging ik langer dan anderhalf á twee uren op pad. Maar merkte vaak, dat ik een dag nodig heb om bij te komen. Sinds een jaar of 5 heb ik last van kou, misschien daarvoor ook, maar dat herinner ik mij niet. Heb het al de jaren weggestopt. Niet willen toegeven. Sta ik bij Cambuur op de tribune of fiets of loop ik op straat en komt er kou in mijn nek, dan raak ik in paniek, dan wil ik vluchten en naar huis.
Dat het bij Cambuur op de tribune heftiger is, komt omdat de eerste hersenbloeding ook begon met kou in de nek.
De laatste maanden wordt het steeds heftiger. Na al de jaren toch een keer de stap gemaakt en een afspraak gemaakt met de huisarts, want het gaat mij steeds meer in de weg zitten. Ik kreeg steeds minder zin om iets te gaan doen. Een verwijzing van de huisarts gekregen naar Tigra Leeuwarden.
Inmiddels 3 gesprekken gehad en het lucht ontzettend op. Het leert je spanning en emoties beter te reguleren en het zorgt voor verwerking van (psychologische) stress en emoties.
Tijdens de behandeling leer je ook hoe je zelf ReAttach kunt toepassen bij ‘nare’ gevoelens, zodat je zelf controle kunt uitoefenen op je klachten. Adviezen opgevolgd.
De komende tijd hiermee bezig en af en toe een tijdelijk tafereel maken en de route controleren. Zo blijft de creativiteit 😊
Iedereen die de route heeft gewandeld dank jullie wel. Bedankt voor de leuke gesprekken.
Een fijne dag.






